Onze Club

Historiek

Korte geschiedenis

Onze vereniging werd gesticht op 22 april 1965 op het Sint-Jan Berchmanscollege te St.Amandsberg. Initiatiefnemers waren vooral Z.E.H. Superior Jan Vandenhaute, Leraar-trainer-speler Karel Verleyen en leraar-secretaris André Eeckhaut.

De doelstellingen werden vrij duidelijk omschreven in onze statuten: aan zoveel mogelijk jongens de kans geven in de best mogelijke omstandigheden hun geliefkoosde sport te beoefenen. Klinkt logisch want de ploeg was eigenlijk gegroeid uit een succesvolle N.S.V.O. ploeg (kampioen Oost-Vlaanderen). Tot op heden werden deze doelstellingen trouwens nauwgezet opgevolgd en gekoppeld aan een gezonde sportieve ambitie

Onze start in 1965 in 3e provinciale was zeker niet slecht want er werd reeds een verdienstelijke 5e plaats gehaald. Het jaar daarop werd zelfs op het nippertje de promotie gemist (2e plaats..) maar het jaar nadien was het bingo : ongeslagen kampioen en promotie naar 2e provinciale. Vier seizoenen later was er weer feest want we werden opnieuw ongeslagen kampioen en promoveerden zo naar de hoogste provinciale reeks. Datzelfde jaar (1971) werd ook onze jeugdwerking opgestart.

Dé grote stap werd echter gezet nà het seizoen 81-82 toen we de grote poort naar de nationale afdelingen forceerden. Een droom werd op dat moment werkelijkheid want een 100 % amateurploeg kon zich gaan meten en manifesteren in een meer en meer commerciëel gezelschap voor ons meteen een uitdaging om er nog harder tegenaan te gaan. Dankzij onder meer een uitgebreide en intense jeugdwerking groeide de club intussen stelselmatig en werd op die manier de toekomst veilig gesteld. Vanaf die periode werd er ook voor gezorgd dat eigenlijk iedereen in Falco een plaatsje had : jeugdwerking jongens en meisjes, recreatiebasket (The Falcons), damesbasket en uiteraard onze fanionploeg.

In die tijd bleek dit uiteindelijk de goede formule te zijn want na het seizoen 90-91 werd vrij onverwacht de kampioenstitel gehaald in 4e nationale met promotie naar 3e tot gevolg. Ook in dit ‘hoog’ gezelschap bleef Falco het waarmaken met respectievelijk een 8e, 4e en 10e plaats. Het vierde jaar (94-95) was echter minder goed : onnoemelijk veel pech en ook wel wat faalangst zorgden ervoor dat de degradatie naar 4e nationale onafwendbaar was.

Achteraf bekeken niet eens zo een slechte zaak want toen begon het te ‘rammelen’ in het basket- en voetbalwereldje. Professor Blanpain had zijn slag thuisgehaald en het arrest Bosman deed de rest: onze voornaamste bron van inkomsten, (lees transfertinkomsten voor de door Falco opgeleide spelers, goed voor zo een 65 % van ons budget) vielen met één pennentrek weg en er kwam eigenlijk niets in de plaats. Gevolg: onze doelstellingen dienden te worden aangepast. De lat werd dus lager gelegd op het niveau van 4e nationale.

Van de vier seizoenen verblijf in deze 4e nationale reeks waren de eerste vrij behoorlijk met een 6e en 5e eindplaats. Vanaf het seizoen 97-98 ging het echter moeilijker : twee seizoenen werd gestreden om het behoud. Lukte dit nog nipt in 97-98 dan werd 98-99 toch fataal met de degradatie naar de provinciale reeksen tot gevolg. We waren toen trouwens in onze provincie niet alleen want ook Deinze, Hansbeke en Dendermonde zaten in hetzelfde schuitje. Gevolg: een ware aardverschuiving in de provinciale reeks Oost-Vlaanderen.

En toen was het tijd voor ‘ Het Project Falco 2000’.